Duke is lange tijd erg ziek geweest, lees hieronder het verhaal.
In de zomer van 2009 was hij ernstige ziek, hij had 40 graden koorts, de dierenarts hadden we gelijk laten komen en hij bleef volhouden dat het een virusje was maar wij wisten dat dit het niet was.
Na 2 dagen kwam er een andere dierenarts en die zij gelijk dat we met spoed naar een kliniek moesten, we zijn toen naar kliniek visdonk in Roosendaal gegaan.
Het bleek dat hij ontstekingen in zijn buik had, maar de oorzaak waardoor het gekomen was, dat was voor hun ook een groot vraagteken.
Ze kregen de koorts maar niet omlaag en ze wisten ook niet of die het wel zou redden, ze hadden de hoop al eigenlijk een beetje opgegeven.
Eindelijk kregen ze dan de koorts omlaag, maar door de vele medicijnen die hij heeft gehad werdt hij hoefbevangen.
Gelukkig stond hij op de kliniek en konden ze het daar gelijk behandelen, er zijn toen ook foto's gemaakt van zijn hoefbeentjes en die waren gelukkig niet gekanteld.
Na 3 weken mocht hij dan eindelijk weer naar huis, hij was er gelukkig helemaal bovenop gekomen.
De arts zij dat ik wedstrijden waarschijnlijk wel uit mijn hoofd kon zetten.
Duke kwam er weer helemaal bovenop en we ging wedstrijden rijden en we behaalde nog goede prestaties in de wedstrijden ook, iets wat ook nooit had kunnen dromen! Om de prestaties te bekijken kun je rechts in het menu op het kopje dressuur klikken.
In 2010 in de maand Juli kreeg Duke opeens een hele allergische aanval, hij moest alleen maar hoesten en hij had het super benauwd. De dierenarts was al geweest maar die kon eigenlijk vrij weinig doen omdat hij geen medicijnen (corticosteroïde) mocht, hier kon hij hoefbevangen van raken.
Het ging heel slecht met hem en hij stond alleen maar te hoesten, en te graven van benauwdheid.
We gingen weer naar een kliniek, Visdonk in Roosendaal.
Hij kreeg hier toen een endescopie, er was gelukkig niks schrikbarends op te zien, alleen heel veel slijm.
We kregen wat medicijnen mee, waaronder prednisolon.
Het ging gelukkig al snel wat beter, hij voelde zich steeds vrolijker en hij werd steeds drukker en pittiger met rijden, dit kwam door de prednisolon want toen hij dit niet meer kreeg ging het weer steeds minder met hem en was hij heel moe en futloos.
Na ongeveer 2 maanden was hij gelukkig weer de oude en was hij niet meer futloos en moe.
Op 26 Febuari 2011 zal ik deelnemen aan het Nederlands kampioenschap in Wanroij.
De ochtend dat ik op stal aan kwam zat heel z'n witte staart onder de diaree, hij was duidelijk niet lekker. We besloten toch naar Wanroij te gaan, en daar verder te kijken.
Toen ik ging losrijden had hij echt duidelijk buikpijn, hij wilde niet goed buigen en rond worden, ook liep hij niet actief. Het was wel een geweldig gevoel om daar te mogen rijden ondanks alles.
Ik ging wel m'n proeven rijden, die ging heel slecht, maar dat wist ik al van tevoren dat ik er niks van kon verwachten omdat hij ziek was. IK was hartstikke trots dat hij z'n best nog deed ondanks dat hij ziek was. Na het NK bleef hij maar niet lekker in z'n vel zitten.
Hij was met rijden niet actief, niet voorwaarts en rond rijden ging ook heel moeilijk.
Ik ben toen in april gestopt met lessen, en ik ben toen alleen maar buiten gaan rijden, geen trainingen meer in de bak.
In Augustus 2011 kreeg hij weer ineens zo een allergische aanval als het jaar ervoor, alleen nu nog een tikkeltje erger. De dierenarts was al weer een paar keer geweest, maar net als het jaar ervoor kon ze eigenlijk niks doen, want de medicijnen die hij moest hebben, daar zou hij weer hoefbevangen van raken.. In de reguliere wereld was er eigenlijk niks meer te doen voor Duke, ze hadden zelfs al gezegd dat we hem misschien beter konden laten inslapen.. Maar dit wilden wij absoluut niet, we deden er alles aan om hem beter te krijgen en we wilden nog niet opgeven..
Het enige wat we nog konden proberen is om op het alternatieve pad verder tegaan, we besloten om met Duke naar kliniek Den Hoek te gaan van Eric Laarakker.
Hij werd hier behandeld door Annika ten Napel, en toen ze hem ging doormeten kwamen er een hoop dingen naar boven, z'n leverwaardes waren heel slecht, en ze functioneerde bijna ook niet meer.
Zijn nieren en mild werkte ook bijna niet, hij had schimmels op z'n luchtwegen en bij z'n darmen en hij had insulineresistentie. Ondanks alles wat hij had, hadden ze wel hoop in hem, het zou een lange weg worden maarja dat is het waard. Na een paar maanden ging het al veel beter met hem, en na 8 maanden alleen maar buiten gereden en gewandeld te hebben, mocht ik hem weer langzaam gaan oppakken in de bak. Het ging zelfs weer zo goed dat ik in April 2012 mijn eerste wedstrijd weer na meer als een jaar ging rijden. We kwamen wel nog eens in de 2 of 3 maanden bij de kliniek, dat zal ook nog een tijdje zo zijn.
Na mijn wedstrijd begon het eigenlijk allemaal weer bergafwaarts te gaan, hij was weer totaal niet actief met rijden, heel moe, en niet voorwaarts. We hadden de kliniek weer opgebeld, alleen Annika was op vakantie en Eric Laarakker zat helemaal vol.
Gelukkig had hij toevallig een plekje staan begin Mei, en met veel geregel konden we er gelukkig heen.
Eric Laarakker heeft hem op een andere manier bekeken, en er kwam uit dat alles uit z'n hypofose komt, z'n hypofose ligt helemaal op z'n kop en hierdoor gaat alles telkens met ups en downs.
Hij zij dat Duke een heftige behandeling krijgt omdat het goed aangepakt moet worden, want elk jaar zal de onverklaarbare allergie die hij heeft steeds erger worden en dan zal hij er steeds minder goed vanaf komen.
We hopen dat hij dit keer goed gaat reageren, en dat het goed blijft gaan!
Na 2 dagen kwam er een andere dierenarts en die zij gelijk dat we met spoed naar een kliniek moesten, we zijn toen naar kliniek visdonk in Roosendaal gegaan.
Het bleek dat hij ontstekingen in zijn buik had, maar de oorzaak waardoor het gekomen was, dat was voor hun ook een groot vraagteken.
Ze kregen de koorts maar niet omlaag en ze wisten ook niet of die het wel zou redden, ze hadden de hoop al eigenlijk een beetje opgegeven.
Eindelijk kregen ze dan de koorts omlaag, maar door de vele medicijnen die hij heeft gehad werdt hij hoefbevangen.
Gelukkig stond hij op de kliniek en konden ze het daar gelijk behandelen, er zijn toen ook foto's gemaakt van zijn hoefbeentjes en die waren gelukkig niet gekanteld.
Na 3 weken mocht hij dan eindelijk weer naar huis, hij was er gelukkig helemaal bovenop gekomen.
De arts zij dat ik wedstrijden waarschijnlijk wel uit mijn hoofd kon zetten.
Duke kwam er weer helemaal bovenop en we ging wedstrijden rijden en we behaalde nog goede prestaties in de wedstrijden ook, iets wat ook nooit had kunnen dromen! Om de prestaties te bekijken kun je rechts in het menu op het kopje dressuur klikken.
In 2010 in de maand Juli kreeg Duke opeens een hele allergische aanval, hij moest alleen maar hoesten en hij had het super benauwd. De dierenarts was al geweest maar die kon eigenlijk vrij weinig doen omdat hij geen medicijnen (corticosteroïde) mocht, hier kon hij hoefbevangen van raken.
Het ging heel slecht met hem en hij stond alleen maar te hoesten, en te graven van benauwdheid.
We gingen weer naar een kliniek, Visdonk in Roosendaal.
Hij kreeg hier toen een endescopie, er was gelukkig niks schrikbarends op te zien, alleen heel veel slijm.
We kregen wat medicijnen mee, waaronder prednisolon.
Het ging gelukkig al snel wat beter, hij voelde zich steeds vrolijker en hij werd steeds drukker en pittiger met rijden, dit kwam door de prednisolon want toen hij dit niet meer kreeg ging het weer steeds minder met hem en was hij heel moe en futloos.
Na ongeveer 2 maanden was hij gelukkig weer de oude en was hij niet meer futloos en moe.
Op 26 Febuari 2011 zal ik deelnemen aan het Nederlands kampioenschap in Wanroij.
De ochtend dat ik op stal aan kwam zat heel z'n witte staart onder de diaree, hij was duidelijk niet lekker. We besloten toch naar Wanroij te gaan, en daar verder te kijken.
Toen ik ging losrijden had hij echt duidelijk buikpijn, hij wilde niet goed buigen en rond worden, ook liep hij niet actief. Het was wel een geweldig gevoel om daar te mogen rijden ondanks alles.
Ik ging wel m'n proeven rijden, die ging heel slecht, maar dat wist ik al van tevoren dat ik er niks van kon verwachten omdat hij ziek was. IK was hartstikke trots dat hij z'n best nog deed ondanks dat hij ziek was. Na het NK bleef hij maar niet lekker in z'n vel zitten.
Hij was met rijden niet actief, niet voorwaarts en rond rijden ging ook heel moeilijk.
Ik ben toen in april gestopt met lessen, en ik ben toen alleen maar buiten gaan rijden, geen trainingen meer in de bak.
In Augustus 2011 kreeg hij weer ineens zo een allergische aanval als het jaar ervoor, alleen nu nog een tikkeltje erger. De dierenarts was al weer een paar keer geweest, maar net als het jaar ervoor kon ze eigenlijk niks doen, want de medicijnen die hij moest hebben, daar zou hij weer hoefbevangen van raken.. In de reguliere wereld was er eigenlijk niks meer te doen voor Duke, ze hadden zelfs al gezegd dat we hem misschien beter konden laten inslapen.. Maar dit wilden wij absoluut niet, we deden er alles aan om hem beter te krijgen en we wilden nog niet opgeven..
Het enige wat we nog konden proberen is om op het alternatieve pad verder tegaan, we besloten om met Duke naar kliniek Den Hoek te gaan van Eric Laarakker.
Hij werd hier behandeld door Annika ten Napel, en toen ze hem ging doormeten kwamen er een hoop dingen naar boven, z'n leverwaardes waren heel slecht, en ze functioneerde bijna ook niet meer.
Zijn nieren en mild werkte ook bijna niet, hij had schimmels op z'n luchtwegen en bij z'n darmen en hij had insulineresistentie. Ondanks alles wat hij had, hadden ze wel hoop in hem, het zou een lange weg worden maarja dat is het waard. Na een paar maanden ging het al veel beter met hem, en na 8 maanden alleen maar buiten gereden en gewandeld te hebben, mocht ik hem weer langzaam gaan oppakken in de bak. Het ging zelfs weer zo goed dat ik in April 2012 mijn eerste wedstrijd weer na meer als een jaar ging rijden. We kwamen wel nog eens in de 2 of 3 maanden bij de kliniek, dat zal ook nog een tijdje zo zijn.
Na mijn wedstrijd begon het eigenlijk allemaal weer bergafwaarts te gaan, hij was weer totaal niet actief met rijden, heel moe, en niet voorwaarts. We hadden de kliniek weer opgebeld, alleen Annika was op vakantie en Eric Laarakker zat helemaal vol.
Gelukkig had hij toevallig een plekje staan begin Mei, en met veel geregel konden we er gelukkig heen.
Eric Laarakker heeft hem op een andere manier bekeken, en er kwam uit dat alles uit z'n hypofose komt, z'n hypofose ligt helemaal op z'n kop en hierdoor gaat alles telkens met ups en downs.
Hij zij dat Duke een heftige behandeling krijgt omdat het goed aangepakt moet worden, want elk jaar zal de onverklaarbare allergie die hij heeft steeds erger worden en dan zal hij er steeds minder goed vanaf komen.
We hopen dat hij dit keer goed gaat reageren, en dat het goed blijft gaan!